Samotność....

Znam jej twarz. Czesto ją widzę.  Praktycznie każdego dnia.
Codzuennie ciagam dziecko w rozne miejsca, na platne place zabaw, wydaje kase bo a moze poznam fajna mame z ktorej dzieckiem moj synek sie pobawi a ja pogadam sobie a moze nawet zaprzyjaznie sie. Ile ja bym dala za taką znajomosc. Za relację realną i na wyciagniecie reki. Żeby moc napisac smsa HEJ IDE Z MALYM TU I TU IDZIESZ? I otrzymac odp JASNE ZARAZ BEDE. Wypuc kawę,  pogadac o dzieciach i innych rzeczach tak waznych dla nas kobiet. Ale poki co pcham ten wózek sama. Moze kiedys..... Idzie wiosna bedziemy z malym na place chodzic na dwor może wtedy jakas bratnia dusza sie pOjawi. Problem w tym ze ja boje sie nawiązanawiązywac nowe znajomości.  Nawet chyba nie za bardzo umiem. Mam problem zawsze z zaklimatyzowaniem sie w nowych miejscach. Trosze przerazaja mnie takie publiczne place zabaw ale przelamuje sie. Robie to dla synka. Nie chce by mial problem bal sie dzieci. Koleżanka powiedziala mi ze to za wcześnie go brac tak do dzieci. Ze ona brala corke gdy dwa lata skonczyla. Ptyś ma 15 mcy. Ale ja widze po nim ze to ten czas. Ze jemu sie podoba. Nie boi sie dzieci. Lgnie do nich. Obserwuje.  Podchodzi.
Samotność.....
Mam meza, rodzicow, dziecko, jakas kolezanke jedna czy druga..... Ale. Czuje sie tak czesto zajebiscie samotna jakbym byla na wyspie gdzie tylko ja jestem.
Maz pracuje od okolo 6 do ok 19tej. Na szczęście weekendy ma wolne bo chyba bym oszalala calkiem. Jak przychodzi z pracy to czuje ze zycie we mnie wstepuje. W koncu nie jestem sama..... Tylko ze to nie wystarczy. To wciaz za malo.....
Zapisuje sie na zumbe. W pon mam pierwsze spotkanie. Moze tam nawiąże jakies relacje. Jakas znajomosc. A moze nie..... Moze znowu bedzie to kolejne miejsce gdzie samotnosc poczlapie za mNa. Bo przeciez mozna byc cholernie samotnym wsrod ludzi. Naprawdę mozna.